گسترش غیبت در اجتماع، روحیه برادری و اتحاد و صمیمیت را که از بزرگ­ترین سرمایه­های اجتماع است، می­گیرد و خوش­گمانی و اعتماد به یکدیگر را که نخستین شرط همکاری­های اجتماعی است بر باد می­دهد.

مردم با شنیدن غیبت، از ضعف­های پنهانی یکدیگر آگاه و در نتیجه به یکدیگر بدبین می­شوند و به هم اعتماد نمی­کنند. در نتیجه، روحیه همکاری از بین می­رود و جامعه از برکت­های آن محروم خواهد شد و افراد جامعه از یکدیگر کناره می­گیرند.

ب) دامن زدن به آتش فتنه و دشمنی

غیبت در بسیاری از موارد به آتش فتنه دامن می­زند و بر کینه و دشمنی­ها می­افزاید؛ زیرا عیب­های پنهانی افراد ممکن است دست‌آویز فرصت­طلبان برای گرفتن انتقام و بر باد دادن حیثیت آنها قرار گیرد یا بعضی افراد سودجو با آگاهی از این عیب­ها، برای فاش نکردن آنها حق سکوت بخواهند و همین امر سبب ایجاد دشمنی یا افزایش آن می­شود.

ج) نابودی شخصیت و حرمت افراد

بسیاری از مردم برای حفظ آبروی خود هم که شده، از کارهای ناروا دوری می­کنند یا مخفیانه انجام می­دهند، ولی هنگامی که بر اثر غیبت گناه آنها آشکار می‌شود، آبرو و حرمت خود را بر باد رفته می­بینند و دیگر دلیلی ندارند که از گناه دوری کنند، پس بی­پروا آن را انجام می­دهند. با گسترش غیبت، آبرو و حرمت افراد در جامعه از بین خواهد رفت و ملاحظات اجتماعی نیز کم‌رنگ خواهد شد.

د) رکود فعالیت اقتصادی

غیبت از نظر اقتصادی نیز زیان­های جبران‌ناپذیری در پی‌خواهد داشت؛ زیرا اعتبار افراد و اعتماد مردم به یکدیگر، بیش از سرمایه­های مالی در پیشرفت­های اقتصادی اجتماع مؤثر است و بدون آن، مردم سرمایه­های خود را در چرخه اقتصاد قرار نمی­دهند و در نتیجه، گردش سرمایه‌ها به صورت راکد یا نیمه راکد در خواهد آمد.

نوشته شده در یکشنبه 1390/05/02ساعت 23:20 توسط مهدی رنجبر | نظرات

انواع غیبت..........

الف) غیبت با زبان:

یکی از انواع غیبت، غیبت زبانی است؛ یعنی در غیاب برادر دینی سخنی درباره وی گفته شود که او در صورت شنیدن آن ناراحت شود. غیبت و بدگویی با زبان، نیز گاه صریح و بی­پرده و بدون استفاده از تعبیرهای کنایه­آمیز است و گاهی غیرمستقیم و با کنایه. برای نمونه گفته می­شود: �خدا را شکر که ما حبّ ریاست نداریم� این جمله، کنایه از آن است که فلانی حبّ ریاست دارد یا گفته می­شود: �خدا عاقبت ما را به خیر کند� یعنی فلانی با این کارهایش، عاقبت به خیر نمی­شود. گاهی به کار بردن تعبیرهای کنایه­آمیز در غیبت، خطرناک­تر از غیبت صریح و روشن است. برای مثال، اگر از مؤمنی سخن به میان آید و بگوییم: �بگذریم، شرع مقدس دهان ما را بسته است� این تعبیر کنایه از انجام گناهی بزرگ است. درحالی‌که چه بسا اگر عیب آن شخص به صراحت بیان می­شد، مفسده چندان بزرگی ایجاد نمی­کرد، ولی با چنین کنایه و اشاره­ای، ذهن مخاطب به سمت هر گناه و اشتباهی می­رود و شنونده را به بدترین بدگمانی‌ها وا می­دارد.

ب) غیبت با قلم

از دیگر انواع غیبت، فاش ساختن عیب افراد در روزنامه­ها و کتاب­ها یا اینترنت و پیامک­هاست که سبب تخریب شخصیت آنها می­شود. بی­شک این نوع غیبت­ها نیز از نظر بزرگی گناه و آثار منفی دنیایی و آخرتی که در پی دارند، با غیبت زبانی برابرند.

ج) غیبت با اشاره دست و ابرو

بسیاری از موارد غیبت، با زبان انجام می­شود، ولی دایره غیبت بسیار گسترده­تر از اینهاست و حتی اشاره دست و ابرو نیز ممکن است جزو انواع غیبت قرار گیرد. یکی از همسران پیامبر(ص)می­گوید: زنی نزد ما آمد. وقتی روی خود را برگرداند، با دستم اشاره کردم که کوتاه قامت است. رسول خدا(ص)با دیدن این صحنه فرمود: �غیبت او را کردی�

امام خمینی(ره) پیرامون این نوع غیبت به نقل از شهید ثانی می‌فرماید: �یکی از انواع خفیّه غیبت، گوش کردن به آن از روی تعجب است؛ زیرا او اظهار تعجب می­کند که نشاط غیبت‌کننده زیاده گردد و او را وادار به غیبت می­کند به تعجب�

نوشته شده در یکشنبه 1390/05/02ساعت 23:15 توسط مهدی رنجبر | نظرات

صورتهای غیبت....

1. گاهی شخصی غیبت کسی را می‌‌کند و اظهار می‌دارد که من این عمل را انجام نمی‌دهم و اهل آن نیستم؛ مثلاً اظهار می‌دارد:الحمدللّه که من مبتلا به حبّ ریاست نیستم.

2. طریق دیگر آن است که گاهی غیبت کسی را ـ با لباس و پوشش تعریف از او ـ می‌کند؛ مثلاً می‌گوید:حیف فلانی با وجودی که این همه صفت خوب دارد، امّا صبر ندارد و زود عصبانی می‌شود.

3. یا اگر در مجلسی غیبتی شود و بعضی حاضران نشنوند و یکی از آنها بخواهد غافلان را متوجّه کند،بگوید:سبحان اللّه چه چیز عجیبی این شخص ذکر می‌کند و از این روش عیب را فاش کند.

4. و از اقسام دیگر غیبت، گوش کردن به آن است از روی تعجّب، زیرا که او اظهار تعجّب می‌کند که نشاط غیبت کننده زیادتر شده و او را وادار به غیبت می‌کند.

5. یا گاهی اینطور اظهار می‌دارد که این غیبت نیست، چون به خودش هم گفته‌ام یا اینکه در وسط مطلبی که راجع به شخصی بیان می‌کند،می‌گوید:حالا غیبتش نباشد!! در حالی که تمامی این موارد غیبت است.

نوشته شده در یکشنبه 1390/05/02ساعت 23:11 توسط مهدی رنجبر | نظرات

غیبت چیست؟

کلمه غیبت به طوری که در مجمع البیان آمده عبارتست از: در غیاب کسی عیبی از او بگویی که وجدان بیدار، تو را از آن نهی کند و اگر او بشنود، ناراحت شود، به همین جهت بدگویی دنبال سر فردی که تظاهر به فسق و گناه می‌کند را، جزو غیبت نشمرده‌اند، چون اگر بشنود که در غیاب او چنین گفته‌اند،ناراحت نمی‌شود.

مصادیق غیبت بر سه قسم است:

قسم اول :ذکر کردن چیزی که نقص شرعی یا عرفی نسبت به حال شخص غیبت